قفس

                   ازاشعارم در دیوان گلهاوگلبرگها

با تو ازدام , چه میلی به رهاییست مرا؟

                                    قفس از عشق تو فرخنده سراییست مرا

منکه ازجاذبه ات صافی ووارسته شدم

                                  نیکبختم , چه نیازی ؟ به رهاییست مرا

بودم آن طایرخاموش فرومانده به خویش

                                             زهوای گل روی تو نواییست مرا

بوتة خارمو در وادی حرمان رسته

                                           زوفاداری و مهر توصفاییست مرا

پاکبازم که منوّرکندم آتش عشق

                                هستیم سوز , کنون که سرو پاییست مرا

می نمی نوشمو پیمانه شکستم امّا

                                   مست ساقیم و در میکده جاییست مرا

همنوای دل سیروس شده خاطره ات

                                      اینچنین همدم افسانه سراییست مرا

cyrusamirmansouri@yahoo.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: